Pisane: Projekt 2010 Teaser

Projekt 2010. Pierwszy jaki zrodził się w mojej głowie, który zacząłem już jakiś czas temu i zarazem największy, najbardziej skomplikowany, najtrudniejszy i zajmujący najwięcej czasu. Jego nazwa robocza określa pierwszą ETA datę opublikowania jego pierwszej części składowej (był ustalony konkretny tytuł, ale doszedłem do wniosku, że przy tak złożonej i ciągle jeszcze zmieniającej się strukturze z tytułem należałoby poczekać).

To co w tej chwili mogę zdradzić:

1. Ogólna budowa

Powieść... której ogólną budowę i problematykę trudno określić. Na pierwszą myśl przychodzi mi forma szkatułkowa, jednak na pewno nie do końca. Zawierać będzie w sobie również cechy personalne, tendencyjne, aktorialne a nawet epistolarne. Tematyka bardzo mieszana, obejmująca elementy sensacyjne, przygodowe, historyczne, fantastyczne, sentymentalne, psychologiczne i społeczno-obyczajowe.
Struktura przewiduje 5 wielkich ksiąg (Daihon, 台本 - w wolnym tłumaczeniu scenariusz, ale znaczenie jak widać jest inne), składające się z ksiąg (hon , 本):

木台本 (Kidaihon, Wielka Księga Ki/Drewna) Pierwsza Wielka Księga
-星片本(Hoshihenhon, Mała Księga Gwiazd - prolog)
- księga pierwsza
- księga druga

火台本 (Hidaihon, Wielka Księga Ognia) Druga Wielka Księga
- księga trzecia
- księga czwarta
- księga piąta

土台本 (Dodaihon, Wielka Księga Ziemi) Trzecia Wielka Księga
- księga szósta
- księga siódma
- księga ósma

金台本 (Kimudaihon, Wielka Złota Księga/ Wielka Księga Metalu) Czwarta Wielka Księga
- księga dziewiąta
-księga dziesiąta
- księga jedenasta

水台本 (Mizudaihon, Wielka Księga Wody) Piąta Wielka Księga
- księga dwunasta
- księga trzynasta
-風片本 (Kazehenhon, Mała Księga Wiatru - epilog)

Każda z ksiąg składać się będzie z kilku rozdziałów, z wyjątkiem epilogu i prologu, mających klasyczną jednolitą formę (względem podziału oczywiście ;)).
Wszystkie hony/księgi będą miały osobne tytuły, oznaczające zawartość poprzez symbole. Wszystkie mam już rozpisane, ale nie mogę zdradzić żadnego właśnie ze względu na tę symbolikę ;).
Tytuły daihonów nie bez powodu zostały zapisane łącznie - są nazwami własnymi. Również nie bez powodu podane są liczebniki przy daihonach (Pierwsza Wielka Księga), ich kolejność ustalona jest wg kolejności żywiołów w teorii pięciu elementów (drewno, ogień, ziemia, metal i woda). Ich znaczenie również odbijać się będzie na zawartości.
Każdej z Wielkich Ksiąg przypisany zostanie symbol graficzny oraz jego rozwinięcie w formie ilustracji (i nie będą to jedyne ilustracje w całym projekcie ).
Struktura ulegała zmianom - na początku miały być 3 daihony i 12 honów. Obecna jest ostateczna.

2. O fabule słów kilka

Znaczna większość wydarzeń z linii fabularnej odbywa się na fikcyjnej wyspie Zigozo (Ji-gojo - kilkanaście znaczeń dosłownych), która położona jest w strategicznej pozycji, względem gospodarczym, politycznym i wojskowym, dla Imperium „Dwóch Głów” (Ni-hon - nazwa Japonii w dość dosłownym tłumaczeniu). Względem chronologii fabuła usytuowana jest w Japonii okresu Edo. Nie jest to jednak powieść historyczna, więc podłoże czasowe stanowi jedynie pewnego rodzaju tło bazowe. Cała fabuła jest luźnie oparta o japońską kulturę, dlatego też nie można jej nazwać realistyczną.
Księgi są niczym innym jak powiązanymi ze sobą opowiadaniami. Kluczową rolę pełni główny bohater, mnich buddyjski, którego cechą charakterystyczną jest niespotykany, szary kolor oczu. Jego postać będzie szeroko związana z każdym z opowiadań.

3. Progres

W tej chwili mam ustalone szczegółowe ramy fabularne wszystkich segmentów powieści. Większość mam w głowie, ale jest trochę notatek i konspektów. Wyznaczyłem też większość najważniejszych imion, nazwisk i nazw własnych - reszta zostanie dodana już w trakcie przygotowywania kolejnych rozdziałów (lecz wszystko jeszcze może ulec zmianie). Jestem w trakcie pisania prologu i epilogu - mogę powiedzieć, że dopiero solidniej rozpocząłem ich realizację.

Zajmuję się jeszcze 3 mniejszymi pisanymi przedsięwzięciami, z których co najmniej jedno powinno być gotowe przynajmniej do końca tego roku, a na pewno przed „premierą” pierwszego daihonu Projektu 2010. Opiszę je przy następnej okazji.

Muzyka: Black陰陽White

JJK et. al. - "Black陰陽White"

Wcześniej pisałem skromna EPka, a materiału ostatecznie wyszło ponad 46 minut, więc rozrosła się do LP ;D. Tematyka prosta a zarazem trudna, lekka a zarazem ciężka. Po co te antonimy? Bo taka jest własnie tematyka ;). Yin i Yang - nieskończona droga sprzecznych sił do ładu i harmonii. Sił które są u celu ale ciągle do niego podążają, bo bez tego ruchu nie było by balansu. No właśnie balans… Ciemna strona nigdy nie oznacza czystego zła, w takim znaczeniu w jakim je rozumie zwykły człowiek. Yin nie jest więc symbolem zła, w istocie znanej powszechnie. Jest on odzwierciedleniem materii, tak jak Yang jest istotą myśli. Nie mogą bez siebie istnieć, bo bez materii myśl nie ma sensu bytu i vice versa. Zło powstaje w skutek przeładowanie czerni na koszt bieli i na odwrót. Z nadmiaru dobra może powstać zło, tak jak z niedoboru zła może powstać dobro. Ale przejdę może lepiej do konspektu całego konceptu :].
5 utworów. Jeden wstępny, neutralny i po dwa symbolizujące biel i czerń. Czarny kolor odbiłem w formie karaibsko-tribalowo-industrialnej. Miało wyjść coś współcześnie materialnego a zarazem prehistorycznie magicznego (dwoma słowami czarna magia ;)). Kombinacja odzwierciedlająca ofensywę rozbijającą wszystkie złe struktury przyczyniające się do zakłócania równowagi.
Barwa biała to nośnik moich myśli, pokojowych, zimnych i ciepłych, przedstawionych za pomocą new age z elementami electronica, post rocka i pewnego klasycznego pierwiastka. Ta strona ma zachęcać do podążania w kierunku współbrzmienia.
Czasu pracy nie liczyłem, ale na oko wyjdzie go pewnie co najmniej dwa razy tyle co w przypadku poprzednich projektów razem wziętych. Najwięcej zajęły mi dwa ostatnie tracki, przy których starałem wycisnąć z siebie tyle ile się da (jakieś 75% całego czasu). To tyle bo i po co się rozdrabniać ;).

Na koniec jeszcze pewna informacja - do tej pory lwią część czasu „zmarnowałem” na korzyść muzyki i czas na przejęcie pałeczki przez formę pisaną. Już na dniach pierwsza wzmianka :))

Lista utworów (pod spodem tłumaczenie na angielski):

01 陰陽 (Retrospection) 6:00
Yin and Yang, z chińskiego tradycyjnego

02 Axé do Xangô (Black Suite) 10:56
Axe of Shango, z portugalskiego

03 Ogun yo-disí ibajë (Purification Line) 7:14
Battle Against Pollution, z joruba; transkrypcja fonetyczna: Ogum jodiszi ibajo

04 だるさの絶え間ない雨～星の花切れ目のない (White Suite) 14:26
The Languor of Ceaseless Rain ~ Unbroken Star Flowers, z japońskiego; romaji: Darusa no taema nai ame ~ Boshi no hana kireme no nai

05 夜の星の撮影 (A Poem from the Little Drop of Dew) 7:38
Night of Shooting Stars, z japońskiego; romaji: Yoru no hoshi no satsuei

[-LINK-]

T-Square - Natural

T-Square （T-スクェア、ティー・スクエア） należy do ścisłej czołówki najbardziej popularnych japońskich zespołów fusion. Pierwotnie (od 1976 roku) nazywali się The Square, zmieniając nazwę przy okazji pierwszego koncertu w USA w 1988 roku. Czasem, np. przy okazji jakiegoś koncertu czy współprodukcji wracają do pierwszej nazwy. T-Square pochodzi od angielskiej nazwy narzędzia kreślarskiego u nas znanego jako przykładnica. Motyw tego narzędzia wykorzystany został w logo zespołu.

Specjalizują się w połączeniu rocka i jazzu (jazz-rock) z mocnym podkreśleniem rocka, który to czasem przyjmuje lekko garażową formę, innym razem mocno progresywną, niekiedy łącząc atrybuty glam rocka z brit popem itd. Grupa w brzmieniu jest bardzo elastyczna, ale mimo to zachowuje własny charakterystyczny sposób grania, jakby metkę którą przykleja przy każdym tworzonym utworze. Jako jeden z niewielu zespołów na świecie T-Square używa w swoim repertuarze instrumentu EWI (Electronic Wind Instrument), co poszerza znacznie unikalność brzmienia granych utworów.
Zespół założyli w 1976 roku gitarzysta Masahiro Andoh i saksofonista Takeshi Itoh. Skład zespołu ulegał ciągłym zmianom, jednak najważniejsze dla ogólnego rozwoju i zmian w brzmieniu były te na miejscu saksofonisty, jako że w głównej mierze ten instrument zajmował przewodnią linię w większości utworów. W 1991 roku T-Square opuścił Takeshi Itoh, którego miejsce zajął Masato Honda (dzisiaj jest to jeden z czołowych saksofonistów/flecistów w Japonii, z talentem w skali światowej), grając z zespołem do 1998 roku kiedy to zdecydował rozpocząć udaną solową karierę. Na pożegnanie Takeshiego i przywitanie Masato, został zorganizowany i nagrany koncert "Farewell & Welcome", na którym występowali obaj muzycy. W 1998, pod odejściu Hondy, zespół na jego miejsce wybrał Takahiro Miyazakiego, który pograł z grupą tylko trochę ponad 2 lata -Takeshi Itoh postanowił wznowić pracę z T-Square i przejął ponownie swoje dawne obowiązki od 2001 roku i wypełnia je po dzień dzisiejszy.

Obecny, stały skład zespołu to:

- Masahiro Andoh (gitary),
- Takeshi Itoh (saksofon, EWI),
- Keizoh Kawano (gitara basowa)
- Satoshi Bandoh (perkusja).

Rozpis członków zespołu wg miejsc i lat działalności:

Gitarzyści:

- Masahiro Andoh (1978-dziś)
- Yuhji Mikuriya (1978)

Basiści:

- Yuhji Nakamura (1978-1980)
- Toyoyuki Tanaka (1981-1986, 2003, 2008)
- Mitsuru Sutoh (1987-2000, 2003, 2008)
- Katsuji Morioka (2004-2005)
- Shingo Tanaka (2005-2007, 2009-dziś)

Perkusiści:

- Michael S. Kawai (1978-1979)
- Jun Aoyama (1980)
- Tohru Hasebe (1982-1985)
- Hiroyuki Noritake (1986-2000, 2003)
- Satoshi Bandoh (2004-dziś)

Klawiszowcy:

- Miyagi Junko (1978-1979)
- Shiro Sagesu (1978)
- Daisaku Kume (1980-1981)
- Hirotaka Izumi (1982-1997, 2003)
- Tadashi Namba (1998)
- Keiji Matsumoto (1998-2000)
- Keizoh Kawano (2004-dziś)

Saksofoniści (również gra na flecie i EWI):

- Takeshi Itoh (1978-1990, 2000-dziś)
- Masato Honda (1991-1998)
- Takahiro Miyazaki (1998-2000, 2008-dziś)

Perkusjoniści (dodatkowe instrumenty perkusyjne oraz perkusja latynoska)

- Kiyohiko Semba (1978-1980)

Najbardziej znanymi utworami zespołu są m.in: "Truth", "Megalith", "Amaranth", "Takarajima", "Japanese Soul Brothers", "Omens of Love" oraz "Knight's Song". "Truth" stał się motywem przewodnim japońskich wyścigów Formuły 1.
Muzycy z T-Square często udzielali się przy produkcji ścieżek dźwiękowych i aranżacji na potrzeby gier wideo. Na przykład Masahiro Andoh jest również kompozytorem muzyki z gier i z pod jego ręki wypłynęły m.in. ścieżki dźwiękowe gier z serii Arc the Lad oraz Gran Turismo. Masato Honda występował gościnnie przy produkcji albumów z serii Konami Perfect Selection.
Poza tym Masato Honda wszedł w skład The Seatbelts, jazzowej formacji która po okiem Yoko Kanno nagrała m.in OST do serii anime Cowboy Bebop.

Dyskografia:

- Lucky Summer Lady (1978)
- Midnight Lover (1978)
- Make Me a Star (1979)
- Rockoon (1980)
- Magic (1981)
- 脚線美の誘惑 (1982)
- うち水にRainbow (1983)
- Adventures (1984)
- Stars and the Moon (1984)
- RESORT (1985)
- SPORTS (1986)
- Truth (1987)
- Yes, No (1988)
- Wave (1989)
- Natural (1990)
- NEW-S (1991)
- Impressive (1992)
- Human (1993)
- 夏の惑星 (1994)
- Welcome to the Rose Garden (1995)
- B.C. A.D. (1996)
- Blue in Red (1997)
- Gravity (1998)
- Sweet & Gentle (1999)
- T-Square (2000)
- Friendship (2000)
- Brasil (2001)
- Truth 21c
- New Road, Old Way (2002)
- Spirits (2003)
- T Comes Back - 25th Anniversary Album (2003)
- Groove globe (2004)
- Casiopea vs. T-Square (2004)
- Passion flower (2005)
- Blood music (2006)
- 33 (2007)
- Wonderful days (2008)
- Discoveries (2009)

T-Square - Natural (1990)

Gatunek: jazz fusion
Kompozycja: Masahiro Andoh (1, 2, 6, 9, 10), Hirotaka Izumi (3, 4, 7), Takeshi Itoh (5, 8)
Aranżacja i produkcja: T-Square
Wykonanie:
- Bianca Allen: głos (9)
- Hirotaka Izumi: klawisze
- Hiroyuki Noritake: perkusja
- Jack G. Beasley: głos (9)
- Keiko Yamakawa: harfa (2, 6, 7, 10)
- Masahiro Andoh: gitary
- Mayumi Tanabata: syntezatory
- Mitsuru Sutoh: gitara basowa
- Steve Reid: instrumenty perkusyjne (2, 6, 10), tło (4)
- Takeshi Itoh: saksofon altowy, EWI
- Toshihiro Nakanishi Group: smyczki (3, 7)

Całkiem możliwe, że nie jest to odpowiednia płytka, żeby w pełni zaprezentować kunszt twórczości T-Square - ostatecznie rzec można, że taka raczej nie istnieje). Zespół ten zawsze grał i gra na równym, wysokim poziomie, starając się za każdym razem przedstawić swoją muzyką coś innego.
„Natural” ma szczególne miejsce u mnie. Była to jedna z pierwszych ich płyt, które przesłuchałem, ale nie liczy się tu tylko sentyment. Trafiła ona w całości w mój gust natychmiastowo, co zdarza się po prawdzie bardzo rzadko. A co w niej takiego jest? Naturalność i opanowanie - tak można streścić zawartość tego albumu w dwóch słowach. Utwory nie są wcale spokojne, bynajmniej czułostkowe, marzycielskie itd. Ich celem nie jest podrażnienie uczuć, a wypełnienie duszy naturalnym ciepłem - kojącym i pogodnym, wprowadzającym w odprężenie ducha i pobudzenie ciała. Klimat całości można określić jako przełom wiosny i lata. Czasem spokojny i piękny, a kiedy indziej burzliwy w granicy umiaru żywiołów. Jednym zdaniem na koniec - album idealny do posłuchania na czas obecny (ja mogę go słuchać o każdej porze roku i dnia ;))

Ocena: 7(9)

T-Square - Natural

Muzyka: Archiwum cz. 7 z 7

JJK et. al. - Koro De Arbaro Koncerto ~El Pianista, La Foresta, A Chuva I Les Aus~

Pierwsze moje całkowicie indywidualne przedsięwzięcie. Połączenie odgłosów przyrody (szum drzew, śpiew ptaków, szmer padającego deszczu, huki piorunów itd.) z kompozycjami fortepianowymi.

Lista utworów:

01 Koro De Arbaro Koncerto ~El Pianista, La Foresta, A Chuva I Les Aus~ (Parts I-IV) 18:35
02 Primera Parte - Rondo De La Llovizna ~El Rostro De Leve Amistad~ 03:20
03 Parte Due - L'acqua Ciclismo Scherzo ~Passione Nel Duplica~ 03:30
04 Parte Tres - O Crepúsculo Sonata ~Um Ânsia Murado Pelos Corvos~ 05:09
05 Quarta Parte - Estudio De La Tempesta Electrica ~Debilitat De La Dissensió Al Costat D'indulgencia~ 03:34

Tłumaczenie tytułów utworów:

01 Koncert Serca Natury ~Pianista, Las, Deszcz i Ptaki~ (z esperanto, hiszpańskiego, włoskiego, portugalskiego i katalońskiego)
02 Rondo Mżawki ~Zamglona Twarz Przyjaźni~ (z hiszpańskiego)
03 Scherzo Cyklu Wodnego ~Pasja w Kroplach~ (z włoskiego)
04 Sonata Wieczorna ~Wierność Otoczona przez Kruki~ (z portugalskiego)
05 Etiuda Burzy z Piorunami ~Słabość Waśni wobec Wyrozumiałości~ (z katalońskiego)

Hmm… chyba lepiej brzmi to przetłumaczone na angielski ;)

[-LINK-]

Orpheus in the Underworld

Drugi projekt z moimi kompozycjami. Opis cytuję z kącika na forum Honmaru:

"Tym razem będzie nieco mocniejsze uderzenie. Skoro pisałem że w poprzedni włożyłem najwięcej serca, to w tym przypadku pewnie będzie największy "pazur" no i może jeszcze masa uporu i komplikacji . Motywem przewodnim jest fragment znanego greckiego mitu o Orfeuszu i Eurydyce - podróż do bram Tartaru, odebranie ukochanej z rąk boga zmarłych, ucieczka, pokusa, utracenie miłości, rozpacz, wyrzeczenie się dawnego życia, śmierć, lament świata a na końcu nadzieja. Wszystko w formie synth-progresywno-rockowego koncertu. Wyjątek stanowi tu prolog który leży na granicy dark ambientu i electronica, ale też ma progresywną (...). Czas pracy jakieś 72 godziny (w tym 35 prawie nieprzerywanej).
(…)Trochę o głównym kawałku czyli nr 2. Miałem w planach stworzyć utwór który zabrzmiałby jak prawdziwe wykonanie na żywo. W trakcie zrzucania gotowego kawałka do wav padł dysk (blue screeny, resety kompa itd.). W ten sposób utraciłem wszystkie pliki źródłowe oraz części od 1 do 8 w wersji surowej. To co udało mi się odzyskać brzmi jak jakieś bootlegowe nagranie koncertu - brudów już nie udało się usunąć bez znacznej utraty jakości. Myślałem sobie czy olać tą zanieczyszczoną próbkę która została i wrzucić tylko surowe części 9-24. No ale szkoda mi było bardzo, bo w tym utraconym fragmencie najbardziej realistycznie wyszły mi partie gitarowe. Zostało tak jak jest i to musi wystarczyć. Stąd też to "Infernal Bootleg" w tytule ;)."

Lista utworów:

01 The Gate of Hades ~ Crossing Styx (Prologue) 6:39
02 Orpheus in the Underworld ~Live or Unlive in Hades~ (Parts 1-24 Infernal Bootleg Version) 17:00
03 Orpheus in the Underworld (Parts 9-24 Stolen Regular Version) 11:22
04 Orpheus in the Underworld (Parts 11 & 22-24 10.000 Years Extended Unexisting Edition) 9:05
05 The Depths of Wraped Toughts (Bonus Track) 3:31

[-LINK-]

Muzyka: Archiwum cz. 6 z 7

Affections ~Farewell~

Kolejna składanka z aranżacjami. Utwór tytułowy to instrumentalna aranżacja piosenki “Feelings” z repertuaru Alberta Morrisa. W projekt wliczona została również moja pierwsza publikowana kompozycja indywidualna - „Omake”, syntezowany duet basowo perkusyjny. Medley „Soulache” to aranżowana kompilacja utworów „Body and Soul” Billie’go Holidaya oraz „Heartache” Franka Eytona.

Lista utworów:

01 Parasite Eve - Prologue by Revolting Mitochondria 1:11
02 Parasite Eve - X-mas Loneliness 4:27
03 Jelly Roll Morton - Dead Man Blues 2:25
04 Live a Life - A Reason to Live ~Armageddon~ (Short Piano Attempt) 2:26
05 Legend of Mana - Hometown Domina (Weekend Gypsy Suite) 2:52
06 Legend of Mana - X-mas Homeliness 2:45
07 Zez Confrey - Kitten on the Keys 3:56
08 JJK - Omake 2:49
09 Casiopea - Black Joke (Fast Bass Prank) 2:55
10 Casiopea - Fightman 3:17
11 Casiopea - Take Me 4:22
13 The Animals - The House Of The Rising Sun 5:24
14 Jazz Medley - Soulache 8:23
15 Albert Morris - Affections ~Farewell~ 3:52

Kompozytorzy:

Yoko Shimomura (1, 2, 4-6), Jelly Roll Morton (3), Zez Confrey (7), Juujikei (8, 12), Issei Noro (10, 11), The Animals (13), Billie Holiday (14), Frank Eyton (14), Albert Morris (15)

[-LINK-]

Cherish ~Home-coming~

Lekki projekcik, w którym aranżacje spełniły jedynie rolę uzupełniającą. Opis zawartości cytuję z kącika na forum Honmaru:
"Cherish ~Home-coming~" - miałem ochotę na coś folkowego, a jednocześnie trochę oldschoolowego pod brzmienie OSTów z jRPG złotej ery PSXa, brzmiącego nostalgicznie, a jednocześnie bardzo ciepło i wręcz w końcu troszkę skocznie. Koncepcją techniczną było połączenie styli Sakuraby, Shimomury, Uematsu, Sakimoto oraz Kajiury zamknięte przewodzącą ręką Mitsudy. Co wyszło to wyszło - cel w moich uszach dostatecznie spełniony. W "Fireflies from the Past" z kolei celowałem w fuzję brzmień znanych z "Silent Hill"/"Hometown" z SH oraz "Castle in the Mist" z ICO, w zabarwieniu melancholijnym, ale wgłębi podnoszącym na duchu i przywołującym wspomnienia. Jest to też kompozycja, nad którą pracowałem jak do tej pory najdłużej, też wielokrotnie ją modyfikując (zmiany policzyłbym w setkach)."

Lista utworów:

01 Chrono Cross - Reticent 3:49
02 JJK - Within the Light 3:18
03 JJK - Cherish ~Home-coming~ 4:25
04 Final Fantasy VIII - Noire Millénaire 5:12
05 JJK - Fireflies from the Past 3:52
06 JJK - Lost Words 2:35

Kompozytorzy:
JJK (2,3,5,6), Yasunori Mitsuda (1), Nobuo Uematsu (4)

[-LINK-]

Trix - Style

TRIX - zespół założony w 2004 roku przez Noriyaki Kumagai, specjalizujący się w nowoczesnej fuzji rocka, jazzu i funku.
Trix można bez wahania japońską super grupą fusion, jako że trójka z członków zespołu osiągnęła już odpowiedni poziom reputacji, a dwóch z nich grało w zespołach które okryły się legendarną sławą.
W skład zespołu wchodzą: basista Mitsuru Sutoh, grający w latach 1986-2004 z T-Square, Noriyuki Kumagai, były perkusista Casiopei (1992-1997), Hiroshi Kubota, który zdobył przydomek "japońskiego klawiszowca nr 1", oraz gitarzysta Takeshi Hirai - najmłodszy w zespole zarówno wiekiem jak i stażem muzyka, ale posiadający ogromny talent i niebagatelne umiejętności, w zupełności wystarczające do gry z pozostałymi.
W 2004 roku wydali swój pierwszy album Index, który z miejsca zaskarbił zespołowi entuzjazm fanów j-fusion. W ciągu kolejnych 4 lat ukazały się następne 4 albumy (Mode, Art, Force oraz Style), w między czasie zespół zagrał kilka koncertów, a jeden z nich który odbył się w 2007 roku w Tokio (przystanek trasy koncertowej Force), został zarejestrowany i wydany na DVD. Z dotychczasowego dorobku zespołu wywnioskować można, że styl ich brzmienia jest bardzo oryginalny, jako że łączy tradycyjne rytmy i dźwięki nurtu z zupełnie nowatorskimi komponentami oraz elementami znanymi z innych gatunków.

Dyskografia:

- Index (2004)
- Mode (2005)
- Art (2006)
- Force (2007)
- Style (2008)
- Fantastic (2009)

Trix - Style (2008)

Gatunek: modern jazz fusion
Kompozycja: Noriaki Kumagai (1-3, 5, 7, 9), Mitsuru Sutoh (4),Takeshi Hirai (6), Hiroshi Kubota (8)
Aranżacja i Produkcja: Trix
Wykonanie:
- Hiroshi Kubota: klawisze
- Mitsuru Sutoh: gitara basowa, ibiki
- Noriaki Kumagai: perkusja, tekst (3)
- Takeshi Hirai: gitary

Lista utworów:

01 Tonnkou (Dunhuang, 敦煌) 7:31
02 Complex 6:02
03 Kuwagattan (クワガッタン) 5:36
04 Phoenix 5:03
05 Cecilia 7:20
06 Shadow Puppet 5:46
07 Kyousoukyoku "Kishi" (狂騒曲「騎士」, Guilt "Knight") 7:20
08 Perfect Game 5:31
09 Jeunesse 5:23

Trix to zdecydowanie strzał w dziesiątkę, jeśli ktoś chce się spróbować oswoić z japońską fuzją, zanim sięgnie po weteranów pokrój Casiopei, T-Square, Prism czy Dimension. „Style” jest do tego dotychczas najbardziej zbalansowanym albumem, od którego śmiało można zacząć eksplorowanie tego barwnego, poruszającego ale i nieco ekscentrycznego repertuaru, który ciągle rośnie (zaledwie wczoraj była premiera najnowszego albumu „Fantastic” ;)). Znakiem firmowym zespołu jest uwypuklanie wszystkich części składowych jazzowej fuzji tworząc kolorowe i bardzo śmiałe brzmienie. W przypadku „Style” słychać to bardzo wyraźnie - niejednokrotnie dziarski funkowy rytm miesza się z dość złożonymi, ale całkowicie trywialnymi w odbiorze jazzowymi i rockowymi melodiami. Elementy te przeplatają się zamieniając miejscami - jazzowy rytm / funkowe i rockowe melodie itd. Wykonanie, jak przystało na super grupę, jest wręcz bez skazy. Wszyscy muzycy pokazują bez kozery na co ich stać, a stać ich na bardzo wiele. Fantazyjne solówki gitarowe i klawiszowe, fachowe, bardzo przejrzyste akompaniamenty basowe oraz rytmy perkusyjne najwyższej klasy.
Materiał znakomity dla początkujących - czystość przekazu, świetna lokalizacja i zachowana klasa gatunku. Album całkowicie godny polecenia wszystkim choć odrobinę zainteresowanym unikalnym i na swój sposób magicznym gatunkiem jakim jest j-fusion.

Ocena: 8(9)

Uwaga! Wysokie oceny przy albumach to jedynie przejaw tego, że wyciągam z naprawdę wielkiego „wora” konkretne albumy, które mi się spodobały. No w sumie nie ma sensu recenzować czegoś jedynie dostatecznego względem wykonania, tym bardziej gdy do sprezentowania jest wielka moc bardzo dobrych i znakomitych płyt. Ale całkiem możliwe że przy jakieś okazji napiszę o przeciętniaku - musi być jakiś wyjątek, żeby podtrzymać równowagę ;).

Trix - Style

Muzyka: Archiwum cz. 5 z 7

JJK ph. pa. - Yon

Dość groteskowa EPka, biorąc pod uwagę pozostałe projekty na moim koncie. Zaledwie trzy utwory, których charakter jest całkowicie eksperymentalny, skierowany na irytację, straszenie i wprowadzanie w niepokój. Chaotyczna struktura kompozycji, w której melodia nie ma praktycznego istnienia. Zawartość ostatecznie kwalifikowana jako sound collage gatunkowo waha się między dark/industrial/ghost ambientem a noisem.

Lista utworów:

01 S.I.N. (Sublimal Ignorance Negation) 5:03
02 Triptych of Vacillation 8:30
03 Yon 4:45

[-LINK-]

Muzyka: Archiwum cz. 4 z 7

JJK et. al. - "Unrequited Notes"

Składanka muzyki z gier różnych wykonawców. Utwór tytułowy jest kompilacją dwóch kompozycji ze ścieżki dźwiękowej gry Mega Man/Rockman X6 ("Opening Stage" oraz "Commander Yammark Stage") autorstwa Akemi Kimury.

Lista utworów:

01 Tekken 2 - Black Winter Night Sky (Grand EWGF Arrange) 1:47
02 Jazz Jackrabbit 2 - Laboratory (Not So Trancey Remix) 5:20
03 Ristar - Pre-Song - Intension (Minimal Tension Toxication Mix) 5:15
04 Final Fantasy VII - Kung-fu de Chocobo 3:10
05 Duck Tales - Smiling Moon 2:14
06 Gremlins II The New Batch & Duck Tales - Evil Yaaah (Don't Eat Afer Midnight) 5:31
07 Commander Keen - Blueberry Jazz Jam 6:32
08 Tyrian - Sarah's Gryphon Ride (Sweet Acid Remix) 3:56
09 Mega Man X6 - Unrequited Notes 5:39
10 Tyrian - Flight on the Legend (Pungent Syrup Remix) 3:15
11 Raiden - Gallantry 2:35
12 Street Fighter Zero 3 - Unconventional Rating 3:34
13 Gyakuten Saiban - Ryuuichi Naruhodou ~ Take That! 5:39
14 Garou Mark of the Wolves - Spread the Wings (Ver.1.1) 4:34
15 Blaster Master - Hazardous Surroundings 1:59
16 Double Dragon - Uuurrii! (Old Nemesis Willy Arrange) 1:51
17 Summer Carnival '92 Recca - Dasshu! Gambatte!! 2:39
18 Galaga - On and Off 0:51

Kompozytorzy:

Akira Nishizaki (1), Alexander Brandon (2, 8, 10), Tomoko Sasaki (3), Nobuo Uemtasu (4), Carl Douglas (4), Vivian Hawke (4), Yoshihiro Sakaguchi (5, 6), Nobuyuki Hara (6), Tom A. Hall (7), Akemi Kimura (9), Akira Sato (11), Tetsuya Shibata (12), Masakazu Sugimori (13), Shinsekai Gakkyoku Zatsugidan (14), Naoki Kodaka (15), Kazunaka Yamane (16), Nobuyuki Shioda (17), Namco Sound Team (18)

[-LINK-]

JJK et. al. - Ikiru tame no riyū (生きるための理由, Substance of Life)

Składanka muzyki z gier różnych wykonawców oraz jednego kawałka Casiopei. Utwór tytułowy jest aranżacją kompozycji "Armageddon" ze ścieżki dźwiękowej gry Live a Life, autorstwa Yoko Shimomury.

Lista utworów:

01 Persona 2: Innocent Sin - Partita reve perpetuel 3:58
02 Gyakuten Saiban 3 - Cloven Dreams (et. al. meets ph. pa.) 3:17
03 Mega Man/Rockman X5 - Lifeless 1:27
04 Live a Life - Ikiru tame no riyū (生きるための理由) 4:03
05 Casiopea - Time Will Treat Us Well 3:49
06 Mega Man/Rockman X5 - Makenai Ai ga Kitto aru (Short 16-bit Facing Rock Mix) 1:34

Kompozytorzy:

Toshiko Tasaki (1), Noriyuki Iwadare (2), Naoto Tanaka (3,), Yoko Shimomura (4), Issei Noro (5), Tetsuji Hayashi (6)

[-LINK-]

Susumu Hirasawa - Kyuusai no gihou (救済の技法, Technique of Relief)

Susumu Hirasawa - można o nim poczytać w wikipedii ;P (polecam angielską jako obszerniejszą ;)). Ja w przypadku tego troszkę znanego już artysty dodam tylko taką subiektywną notkę.
Hirasawa stał się popularny na zachodzie bezwzględnie dzięki ścieżkom dźwiękowym do anime Berserk, Paranoia Agent i Paprika. Jest znany i poważany w KKW, jednak ze względu na swoją zaściankową oryginalność, nie jest tam popularny. Japońska moda w muzyce, jak z reguły w całym mejnstrimie, opiera się obecnie na prostocie formy, bezpośredniej wymowie, masowej wizualizacji, które sprzedają się najłatwiej i najszybciej. Twórczość Hirasawy wyklucza się w tym pojęciu, jako zbyt głęboka, przespecjalizowana itd.
"Hirasawa World" - pojęcie stworzone przez osobę, która nie potrafiła zakwalifikować jego twórczości do konkretnego gatunku, grupy. Ten repertuar, jak każdy, da się określić bez posuwania się do tworzenia odrębnych terminów i nie chcę przez to powiedzieć, że nie zasługuje on na wyróżnienie. Styl Susumu Hirasawy w swojej esencji jest czymś stałym, bo opiera się na podobnych rytmach, barwach i często powtarzanych operacjach. Esencja stanowi oś stylu, która zawsze ubierana jest w nowe, świeżo "wyeksperymentowane" elementy. Jest ona również zewnętrzną częścią duszy artysty, która nie poddaje się żadnym wpływom zewnętrznym, pozostając w jego własnej kompetencji. Dlatego też Hirasawa nie może być popularny na poziomie mainstreamu - nie poddaje się żadnym trendom a i nic oprócz jego własnego zdania, nie jest w stanie zmienić tego co tworzy.
Jak więc kategoryzować dzieła tego równocześnie asertywnego jak i zachowawczego muzyka? Na pewno sporą, jeżeli nie ogromną, część w jego muzyce stanowią influencje pozostałe po doświadczeniach związanych z symfonicznym rockiem progresywnym i synthpopem z czasów działalności w zespołach Mandrake i P-Model. Do tego należy dołożyć spory udział new age i ogólnie rozumowanej muzyki etnicznej. Hirasawa stosuje paletę barw zdumiewająco podobnych do tych, w których swoje dzieła utrzymują m.in Enigma, Enya czy Deep Forest. Sięga po dźwięki, odgłosy i instrumenty etniczne, preparując je razem z elektroniką, elementami symfonicznymi i chórami.
Kwalifikując z góry, przydzielić by go trzeba było do kilku gatunków jednocześnie, co jest niezbyt wygodnym wyjściem. Lepsze rozwiązanie, ale nie przez każdego tolerowane, to połączenie głównych elementów stylu w hybrydowy genre - progresywna ethno-electronica, symfoniczny neo synthpop lub np. techniczno-symfoniczny new age.

Susumu Hirasawa - Kyuusai no gihou (救済の技法, Technique of Relief, 1998)

Gatunek: symfoniczny neo synthpop
Kompozycja, aranżacja, produkcja i wykonanie: Susumu Hirasawa

Lista utworów:

01 TOWN-0 PHASE-5 4:35
02 MOON TIME 6:19
03 Niwashi KING (庭師KING, Gardner King) 4:40
04 GHOST BRIDGE 5:43
05 Narcissus jigen kara kita hito (ナーシサス次元から来た人, Man from Narcissus Space) 6:24
06 Banshou no kiya (万象の奇夜, Strange Night of All Creation) 6:56
07 MOTHER 4:37
08 Hashi daiku (橋大工, Bridge Builder) 5:28
09 Kyuusai no gihou (救済の技法, Technique of Relief) 4:33
10 WORLD CELL 4:26

Do recenzji wybrałem raczej najpopularniejszy album Hirasawy, również uważany za najlepszy przez wiele osób. Owszem, również uznaję tę płytę z
Tytuł tej płytki przetłumaczyć można jako „Technika wsparcia” - wśród wielu interpretacji tego tytułu, chyba najbardziej trafiona jest teza o formie wyrażenia przez artystę swoich poglądów na społeczność całego świata, forma poparcia działań które starają się zapobiec niesprawiedliwościom i poparcia jednostek, które sprzeciwiają się bezprawiu. Ogólnie biorąc to odczytanie - wsparcie w dążeniu do harmonii dla każdego.
Od początku do końca płyty występuje harmonia - w przekazie werbalnym, kompozycji, rytmie, barwach użytych dźwięków, częściach składowych z dobranych nurtów, nawet w rozłożeniu utworów. I nie jest to ani klasyczna ani współczesna forma porządku, jako że wszystko opiera się na owocnej współpracy nieoddzielonych od siebie elementów, które w swoich naturalnych środowiskach nie mają się ku sobie z różnych względów - zwłaszcza przez swoje otoczenie.
Przede wszystkim nie można tu zaznać dominacji syntetyki nad naturalnymi składnikami i vice versa. Nie słychać tego nawet biorąc pod uwagę w większej części konstrukcję przygotowaną z myślą o muzyce elektronicznej. Osoby obeznane z dziełami Hirasawy stwierdzą, że jest to element mogący uchodzić za znak rozpoznawczy kompozytora. Element który za każdym razem jest wykorzystywany inaczej, czasem bardziej wyszukanie a czasem mniej - tutaj oczywiście bardziej.
W istocie „Kyuusai no gihou” jest najbardziej etniczno-symfoniczną płytą w jego dorobku (biorąc pod uwagę chronologię i nie uwzględniając projekty które ukazały się po niej). Między nią a pozostałymi nie istnieje jednak jakaś wyraźnie naznaczona przepaść, najzwyczajniej od tej strony charakter stylu Hirasawy wskazał te elementy jako odrobinę bardziej dominujące. Również idąc tą samą drogą, album ten zyskał również do tej pory najbardziej wzniosłą naturę.
„Technique of Relief” to dobry wybór do rozpoczęcia zapoznawania się z dyskografią Susumu Hirasawy. Dzięki dobrze zachowanej równowadze album jest lekkostrawny dla każdego i łatwo może zarazić bakcylem na ten dość nietuzinkowy model muzyczny.

Ocena: 8(9)

Uwaga! Od tej pory nie będę już wymieniał w reckach wyróżniających się utworów. Trzy z pośród nich i tak zawsze umieszczam na widgetcie - a poco dodatkowo opisywać coś czego można od razu posłuchać :))

Susumu Hirasawa - Technique of Relief

Przerwa

Przez ostatni tydzień (i jeszcze przez kilka dni na pewno) intensywnie pracuję nad kolejnym projektem muzycznym, który zacząłem równy miesiąc temu. Powstaje skromna "EPka" - no skromna to troszkę źle użyte słowo, bo będzie to na pewno najważniejsza z do tej pory posklecanych produkcji ;). A co w niej takiego specjalnego? Owoc pasji i w pewnej części odzwierciedlenie mojego wnętrza za pomocą muzyki. Tylko i aż dlatego postanowiłem przynajmniej ostatniej części poświęcić prawie cały swój wolny czas. W chwili obecnej mogę jeszcze powiedzieć tyle, żebyście szykowali się na kolejny manewr w brzmieniu i to być może nieco gwałtowniejszy od tych, do których ostatnio skrupulatnie przyzwyczajałem :)). W międzyczasie powinny pojawić się jeszcze dalsze części archiwum, jedna lub dwie recki, prasa jeśli starczy czasu i może już będzie konkretna notka o projektach pisanych (khem... teaser ;)).

Muzyka: Archiwum cz. 3 z 7

JJK et. al. - The Wind Calls to Shevat in the Blue Sky

"Album hołd" dla twórczości Yasunori Mitsudy. Zawiera aranżacje utworów ze ścieżek dźwiękowych gier Chrono Trigger, Chrono Cross, Xenogears oraz Xenosaga Episode I: Der Wille zur Macht. Tytułowy utwór jest aranżacją kompozycji z gry Xenogears, noszącej ten sam tytuł.

Lista utworów:

01 Chrono Trigger - A Premonition with Chrono Trigger 3:29
02 Chrono Cross - Dream Of The Shore Boardering Another World (Rapacious Remix) 4:39
03 Xenosaga Episode I Der Wille zur Macht - Albedo ~ Dizi Suite 3:52
04 Xenogears - June Mermaid 5:18
05 Chrono Cross - Garden of God 3:19
06 Xenosaga Episode I Der Wille zur Macht - KOS-MOS ~ Sorrow & Battle Suite 5:43
07 Xenogears - The Wind Calls to Shevat in the Blue Sky 3:53
08 Chrono Trigger - A Seal of the Past 3:10
09 Chrono Cross - Dead Sea ~ Tower of Destruction 3:40
10 Xenogears - Our Wounded Bodies Shall Advance Towards the Light (Cathedral Arrange) 1:57
11 Chrono Cross - Jellyfish Sea (Piano on Ocean Ground ~ Orca Song Version) 4:05
12 Xenogears - The Wind Calls to Shevat in the Blue Sky (Celestial Version) 5:11
13 Chrono Cross - The Girl Who Stole My Heart 4:25
14 Chrono Trigger - To Far Away Times 4:19
15 Chrono Cross - Time's Scar 2:24
16 Xenosaga Episode I Der Wille zur Macht - Nephilim ~ Two Sides Suite 3:28
17 Chrono Cross - Prisoners of Fate (Captives of Solitude) 1:43
18 Chrono Trigger - The Merry Spekkio 3:04
19 Xenogears - Through the Sky (A Free Spirit Flight) 4:53
20 Chrono Trigger - Robo's Theme 1:49
21 Xenogears - The Wind Calls to Shevat in the Blue Sky (Piano Attempt) 3:40

Kompozytorzy:

Yasunori Mitsuda (01-21)

[-LINK-]

JJK et. al. - Twilight

Kolejny projekt trybut, tym razem poświęcony twórczości Casiopei. Zawiera po 2 aranżacje 6 utworów. "Synth Version" -utrzymane w pełni w elektronicznym charakterze; "Quasi-acoustic Version" - próba uzyskania brzmienia pseudo-akustycznego za pomocą 16-bitowych sampli. Kompozycja tytułowa jest aranżacją utworu "Twilight Solitude", który pierwszy raz pojawił się na albumie "Down Upbeat" z 1984 roku.

Lista utworów:

01 Swear (Synth Version) 5:51
02 Dazzling (Quasi-acoustic Version) 4:24
03 Eyes of the Mind (Synth Version) 5:13
04 Asayake (Synth Version) 5:13
05 Looking Up (Quasi-acoustic Version) 4:26
06 Swear (Quasi-acoustic Version) 5:50
07 Twilight (Synth Version) 4:30
08 Eyes of the Mind (Quasi-acoustic Version) 5:12
09 Dazzling (Synth Version) 4:24
10 Asayake (Quasi-acoustic Version) 5:13
11 Looking Up (Synth Version) 4:27
12 Twilight (Quasi-acoustic Version) 4:30

Kompozytorzy:

Issei Noro (01-12)

[-LINK-]

Jimsaku - Jimsaku

Jimsaku (ジンサク) jazzowy duet perkusyjno basowy, powstały w 1990 roku z inicjatywy Akiry Jimbo (神保彰) i Tetsuo Sakurai (櫻井哲夫), wcześniej stałych członków zespołu Casiopea. Nazwa Jimsaku pochodzi od pierwszych członów nazwisk twórców (Jimbo Sakurai). W trakcie 9-cio letniej działalności nagrali łącznie 10 albumów studyjnych. Duet rozpadł się w 1998 roku ze względu na chęć większego angażu w karierę solową obu muzyków. Akira Jimbo postanowił również powrócić do Casiopei. Ich styl prawie na całej długości graniczy z latynoskim nurtem jazz fusion, charakteryzując się wielką intensywnością południowo amerykańskich rytmów. Mniej więcej w połowie okresu aktywności zaczęli jednak dążyć w kierunku, którym nazwać można „modern jazz fusion”.

Dyskografia:

- Jimsaku (1990)
- 45°C (1991)
- Jade (1992)
- Viva! (1992)
- 100% (1993)
- Wind Loves Us (1993)
- Navel (1994)
- Blaze of Passion (1995)
- Dispensation (1996)
- MEGA db (1997)

Jimsaku - Jimsaku (1990)

Gatunek: jazz fusion (odmiana latynoska)
Kompozycja: Akira Jimbo (2, 4, 5, 7, 9), Tetsuo Sakurai (1, 3, 6, 8, 10)
Aranżacja: Akira Jimbo, Tetsuo Sakurai
Produkcja: Akira Jimbo, Tetsuo Sakurai
Wykonanie:
- Akira Jimbo (perkusja klasyczna)
- Tetsuo Sakurai (gitara basowa)
- Erich Bulling (gitary)
- Joakin Bello (skrzypce, wiolonczela)
- Paulinho da Costa (perkusja latynoska)
- James Harrah (gitary)
- Mark Gasbarro (klawisze)
- Jerry Hey (trąbka, samponias)
- Gary Grant (trąbka, quena, quenacho, quenachillo)
- Gray Herbig (saksofon altowy, flet prosty)
- Bill Reichenbach (trąbka)
- Lew McCeary (trąbka)
- Viviana Costamanso (wokal)

Lista utworów:

01 Gypsy Romance 4:52
02 Small World 4:23
03 The Last Scene 4:30
04 Mulata Exotica 4:42
05 Beyond The Frontier 4:43
06 Estrela do Meu Coração (Star of My Heart) 3:50
07 A Man From The Andes 3:44
08 Pleasure in Rio 3:29
09 Day Dreaming 3:37
10 Mundos Diferentes (Different World) 4:11

Odłączając się od Casiopei, Akira Jimbo I Tetsuo Sakurai, byli już co najmniej doświadczonymi muzykami, którzy byli gruntownie przygotowani do działania na własną rękę (dziś można zdecydowanie stwierdzić, że w grze na perkusji i gitarze basowej mało kto im dorównuje).
Pracując nad debiutancką płytą, robili co mogli by pokazać się od strony, z której nikt ich jeszcze nie znał, chcąc jednocześnie pozostać w swoim środowisku. Postawili więc na jazz fuzję w klimacie latynoskim i to tak intensywną na jaką ich było tylko stać. I z pomocą wyborowej orkiestry latynoskiej, złożonej z samych rasowych wykonawców, stworzyli to co mieli w planach.
Płyta wypełniona jest po brzegi południowo-amerykańskim słońcem, odbijającym się w piasku Copacabana, łaskoczącym szczyty Andów, surfującym po niebezpiecznych wodach Amazonki, docierając do Havany. Wśród instrumentów, biorących udział w nagraniu, nie zabrakło charakterystycznych dla Andów fletów - samponias (andyjska Fletnia Pana) i quena/quenacho/ quenachillo (różne warianty tonacyjne andyjskiego fletu prostego). Ciekawym, nieczęsto spotykanym w fuzji latynoamerykańskiej, elementem, jest fakt użycia instrumentów smyczkowych (głownie skrzypce), które niejednokrotne stają na czele całego instrumentarium.
Trudno jest wybrać z tak wzorowo przygotowanego albumu jakieś szczególne kompozycje. Troszkę głupio oddzielać od siebie tak smakowite kawałki. Ostatecznie jednak bardzo lekko wyróżniają się utwory: „Gypsy Romance”, „Small World”, „Estrela do Meu Coração” oraz „A Man From The Andes”.
Mało jest artystów, którzy debiutują z takim rozmachem, realizując w pełni zamierzony cel a zarazem stawiając sobie bardzo wysoką poprzeczkę do pokonania w następnych projektach. Czy byli w stanie tego dokonać? To się sprawdzi przy sięgnięciu po kolejny owoc ich dorobku, co zapewniam w zupełności ;)

Ocena: 7(9)

Jimsaku - Jimsaku

Muzyka: Archiwum cz. 2 z 7

JJK et. al. - Cuddle

"Cuddle" pierwszy projekt trybut dla twórczości Motoi Sakuraby. Utwór tytułowy jest aranżacją kompozycji z gry Star Ocean: The Second Story, występującej pod tym samym tytułem.

Lista utworów:

01 Valkyrie Profile - Behave Irrationally 3:09
02 Star Ocean the Second Story - Feel Refreshed 3:05
03 Beyod the Beyond - Ship Run 3:42
04 Star Ocean - What Should Be 3:23
05 Tales of Symphonia - Presea 2:53
06 Beyod the Beyond - Port Town Luna 2:42
07 Star Ocean Till the End of Time - Reflected Moon 5:20
08 Valkyrie Profile - Gate to Heaven 4:09
09 Tales of Abyss - A Song by Tear 3:52
10 Star Ocean the Second Story - Cuddle 3:55
11 Tales of Symphonia - Fighting of the Spirit 5:04
12 Star Ocean the Second Story - The Venerable Forest 3:15
13 Beyod the Beyond - Porch of Abyss 3:18
14 Valkyrie Profile - Night to the Twilight of Everything 3:51
15 Tales of Symphonia - Deepest Woods 2:24
16 Valkyrie Profile - Delusional Extremities 6:38
17 Tales of Destiny - A Snowscape 2:40
18 Beyod the Beyond - The End 9:59
19 Valkyrie Profile - Delusional Extremities (Piano Attept) 6:41

Kompozytorzy:

Motoi Sakuraba (1-19)

[-LINK-]

JJK et. al. - Integral Body and Imperfect Soul

"Integral Body and Imperfect Soul" drugi projekt trybut dla twórczości Motoi Sakuraby. Utwór tytułowy jest aranżacją kompozycji z gry Star Ocean: The Second Story, występującej pod tym samym tytułem.

Lista utworów:

01 Tales of Destiny - Unfinished World 03:28
02 Tales of Eternia - Dragon Rock Mountain 02:40
03 Star Ocean Till the End of Time - Cutting Edge of Motion 05:42
04 Tales of Phantasia - Take Up the Cross 03:05
05 Tales of Destiny - Imposing Visage 03:22
06 Tales of Phantasia - Be Absentminded 04:04
07 Tales of Phantasia - The Dream Will Never Die 04:36
08 Tales of Phantasia - Awakening 00:08
09 Star Ocean the Second Story - Stab the Sword of Justice 03:22
10 Valkyrie Profile - Unfinished Battle with God Syndrom 03:54
11 Tales of Eternia - Celestia Battle 03:13
12 Star Ocean the Second Story - Integral Body and Imperfect Soul 05:25
13 Tales of Rebirth - Desperate Battle 04:46
14 Tales of Destiny 2 - Lion~ Fate Repeated 03:30
15 Valkyrie Profile - Blameless Thoughts 04:56
16 Star Ocean the Second Story - Integral Body and Imperfect Soul (Piano Attempt) 05:29

Kompozytorzy:

Motoi Sakuraba (1-16)

[-LINK-]

Osaka Monaurail - Eye Witness to the... Live in Heavy Funk System, Raindogs, Osaka, April 28, 2005"

Osaka Monaurail (オーサカ=モノレール), japoński zespół funkowy, złożony w 1992 w Osace, przez klawiszowca i perkusistę, Ryo Nakatę. Nazwa zespołu wywodzi się od tytułu utworu "(It's Not the Express) It's the J.B.'s Monaurail" amerykańskiej formacji funkowej Jamesa Browna z lat 70-tych - The J.B.'s. Tym samym również chcieli przedstawić na czym bazuje ich styl oraz czym się inspirują przy tworzeniu muzyki. W oryginale Osaka Monaurail, jako studencki zespół, składał się z 20 muzyków. Skład się mocno przerzedził gdy w 1993 band zaczął grać w lokalnym bar klubie. W 2003 roku nastapiła kolejna zmiana w personelu (odejście perkusisty Kensuke Okuse, oraz basisty Tsuyoshi Ouchi), tworząc skład w którym grają do dziś.
W 2000 roku nagrali pierwszy studyjny album "What It Is...What It Was", wydany również w postaci 12 calowej płyty winylowej.
Ich dotychczasowa twórczość liczy łącznie 22 wydawnictwa, w tym indywidualnych 6 albumów CD i 13 wydań winylowych.

Aktualny skład zespołu:

Ryo Nakata - klawisze, perkusja, wokal
Katsutoshi Hiraishi - puzon
Seiji Sakakibara - trąbka
Kentaro Yamagata - trąbka
Shimon Mukai - saksofon tenorowy, saksofon barytonowy, flet prosty
Dan Hayami - gitara
Yuichi Ikeda - gitara
Dai Nakamura - gitara basowa

Dyskografia:

- What it is... What it was (2000)
- Rumble'N Struggle (2002)
- Thankful (For What You've Done) (2004)
- Eye Witness to the... Live in Heavy Funk System, Raindogs, Osaka, April 28, 2005 (2005)
- Reality for the People (2006)
- Amen, Brother (2008)

Osaka Monaurail - Eye Witness to the... Live in Heavy Funk System, Raindogs, Osaka, April 28, 2005 (2005)

Gatunek: funk
Kompozycja, aranżacja i produkcja: Osaka Monaurail
Wykonanie:
Ryo Nakata - klawisze, wokal
Katsutoshi Hiraishi - puzon
Seiji Sakakibara - trąbka
Kentaro Yamagata - trąbka
Shimon Mukai - saksofon tenorowy, saksofon barytonowy, flet prosty
Dan Hayami - gitara
Yuichi Ikeda - gitara
Tsuyoshi Ouchi - gitara basowa
Kensuke Okuse - perkusja

Lista utworów:

01 Intro 1:25
02 What It is...What It Was 1:51
03 Thankful (For What You've Done) 4:31
04 (She Sure Is) Down And Out 2:47
05 That's My Desire 4:26
06 Thanks & Announcements 1:00
07 Soulful Strut 5:32
08 Spinning Off The Balance 1:41
09 Pick Up The Pieces One By One 3:47
10 Introduction To The 2nd Half 0:15
11 (I'm Coming Back to) The Coming-Back 3:44
12 Jam 1976 2:53
13 Medley - Back and Alive '77 ~ Two Houses Make a Happy Home 8:16
14 Theme From Shaft 4:39
15 Rumble'N Struggle 2:39
16 New New Type Thing 2:04
17 Mother Popcorn 1:29
18 Groovy. Groovy. Groovy 4:01
19 Double-Up. Now 7:56
20 Groovy. Groovy. Groovy (Reprise) 0:53
21 Take Me Back To Where I Belong 2:12
22 Jam 1976 (Reprise) 1:07
23 Whatever You Do 1:48
24 Grand Finale 1:55

Jako pierwszy z dyskografii Osaka Monaurail wybrałem jedyny indywidualny album koncertowy. Moim zdaniem jest to najlepszy krok w kierunku zapoznania się z twórczością zespołu, którego większość utworów powstała na występach na żywo, zanim zdecydowali się nagrać płytę w studiu. Mało tego, jest to wg mnie najlepsza ich płyta, nasycona w wielkim zakresie, żywą, czystą, funkową energią zupełnie w stylu nieśmiertelnego duchem króla, Jamesa Browna. Szczególnie polecam "Thankful (For What You've Done)", "Pick Up The Pieces One By One", "Groovy. Groovy. Groovy" oraz "Double Up. Now". Bardzo apetyczna jest również aranżacja motywu przewodniego z legendarnego Shafta. Zespół doskonale się wywiązał ze swojej koncepcji - kontynuowania drogi wyznaczonej przez The J.B.'s. Kategorycznie można powiedzieć więcej - włożyli w ramę charakteru swoich idoli własną duszę. Dodaje to nieco specyfiki i świeżości w klimacie całego koncertu (wyczuwalnej w całej ich twórczości, ale w tym przypadku najwyraźniej) oraz czyni ich intencje, czymś więcej niż ślepym naśladowaniem.
"Eye Witness to the..." powinien przynajmniej podejść pod gust każdemu wielbicielowi funku (i nie tylko ;)). Przewiduję jednak, że większości z nich wpadnie głębiej w serce, zwłaszcza że wśród muzyki dnia dzisiejszego taki klimat nie jest już łatwo odnaleźć.

Ocena: 7(8)

Muzyka: Archiwum cz. 1 z 7

JJK et. al. - Jenova Obsolete

Pierwszy projekt muzyczny w formie albumu, z głównego "labela" - JJK et. al. (eternal alternate). EP "Jenova Obsolete" zawiera aranżacje trzech utworów ze ścieżki dźwiękowej gry Final Fantasy VII, powiązanych z wątkiem Jenovy (J-E-N-O-V-A, Reunion, Jenova Absolute).

Lista utworów:

01 Encounter (J-E-N-O-V-A) 03:37
02 Reunion 03:19
03 Parting (Absolute) 08:30

Kompozytorzy:

Nobuo Uematsu (1-3)

[-LINK-]

JJK et. al. - Cherry Blossom

"Cherry Blossom" - pierwsze "LP" JJK et. al. Utwór tytułowy jest aranżacją motywu "Sakura" z gry Xenosaga Episode II: Jenseits von Gut und Böse w oryginale autorstwa Yuki Kajiury. Pozostałe wg rozpisu...

Lista utworów:

01 Tales of Symphonia - Eternal Oath (Original Short Version Arrange) 01:04
02 Breath of Fire - Sweet Sorrow 02:41
03 Final Fantasy X-2 - Aeon 02:26
04 Ninja Gaiden - Irene & Ryu (Piano Attempt) 01:09
05 Mother - Le Huit Melodies 03:03
06 Lunar Silver Star Story - Mia (My) 02:17
07 Xenosaga Episode II Jenseits von Gut und Böse - Cherry Blossom 01:56
08 Kingdom Hearts - Adamatly Beloved 03:43
09 Final Fantasy XI - Mhaura (Song from Beyond the Seas) 05:12
10 Ys - Feena (Petal Storm Virelai) 02:12
11 Xenogears - Stars Of Tears (Galaxy of Emotion) 04:07
12 Hyde - Evergreen (Piano Attempt) 04:57
13 Ys - Feena (Petal Storm Virelai - Extended Version) 05:00
14 Mother - All that I Need (Is You) 03:26

Kompozytorzy:

Motoi Sakuraba (1), Bun Bun (2), Mari (2), Ojalin (2), Yoko Shimomura (2, 8), Noriko Matsueda (3), More Yamasan (4), B.B. (4), Hakase (4), Hirokazu Tanaka (5, 14), Keiichi Suzuki (5, 14), Noriyuki Iwadare (6), Yuki Kajiura (7), Naoshi Mizuta (8), Falcom Sound Team JDK (10, 13), Yasunori Mitsuda (11), Hideto Takarai (12)

[-LINK-]

Hiromitsu Agatsuma - Eien no Uta (永遠の詩, Eternal Songs)

Hiromitsu Agatsuma (上妻宏光), ur. 27 lipca 1973 roku w Hitachi (prefektura Ibaraki), japoński kompozytor, wirtuoz shamisen, grający w stylu Tsugaru-jamisen (nazwa stylu pochodząca od nazwy instrumentu). Naukę gry na shamisen rozpoczął w wieku 6 lat. W roku 1988 (mając 14 lat) zdobył pierwszą nagrodę na krajowym konkursie Tsugaru-jamisen. Dalsze tytuły na krajowych konkursach zdobył w latach 1995 i 1996, stając się tym samym mistrzem tradycyjnego stylu gry na shamisen. Najwyższy tytuł i wielkie uznanie, nie wystarczyły młodemu muzykowi, który postanowił wyłamać się z opanowanej już tradycji i zacząć eksperymentowanie z łączeniem dźwięków instrumentu z elementami różnych gatunków muzycznych.

We wrześniu 2001 wydał pierwszy swój album solowy, zatytułowany po jego nazwisku „Agatsuma”. Płyta zdobyła wyróżnienie „Albumu Roku z Tradycyjną Muzyką Japońską” na 16-tej edycji Nippon Gourudo Disuku Taishou (日本ゴールドディスク大賞, Japan Gold Disc Award). Wydany w 2002 roku drugi album pt. „Beams”, stał się zarazem pierwszym wypuszczonym na rynku amerykańskim w 2003, z ramienia Domo Records. Z okazji debiutu, Agatsuma przyszykował 5-koncertową na wschodnim wybrzeżu USA, która okazała się wielkim sukcesem, umacniającym popularność artysty w Ameryce. Do tej pory Hiromitsu wykonał ponad 100 koncertów, dodając do tego występy gościnne na żywo, telewizyjne i radiowe, w Japonii i poza jej granicami. Występował i współpracował z wieloma znanymi postaciami ze świata muzyki i estrady, m.in. Marcusem Millerem, Naną Vasconecelos czy Larrym Coryellem.

Dyskografia:

- Agatsuma (2001)
- Beams (2002)
- Classics (2003)
- Beyond (2004)
- Eien no Uta (永遠の詩, Eternal Songs, 2005)
- En (○ -エン-, 2006)
- Soufuu (蒼風, Blue Wind, 2007)
- Agatsuma Plays Standards (2008)

Hiromitsu Agatsuma - Eien no Uta (永遠の詩, Eternal Songs, 2005)

Gatunek: world music/muzyka etniczna (połączenie tradycyjnej japońskiej muzyki z elementami klasycznymi i współczesnymi)
Kompozycja: Hiromitsu Agatsuma i inni
Aranżacja: Hiromitsu Agatsuma, Masanori Sasaji
Produkcja: Hiromitsu Agatsuma, Eiichi Naito, Hitoshi Namekata, Masanori Sasaji
Wykonanie (niepełna lista):
- Hiromitsu Agatsuma (shamisen, wokal)
- Takayuki Hijikata (gitara)
- Masanori Sasaji (fortepian, instrumenty perkusyjne)
- Chieko Kinbara Group (instrumenty smyczkowe)
- Yasuhiro Sato (kontrabas)
- Shinozaki Masashi (skrzypce)
- Makoto Kimura (instrumenty perkusyjne)
- Hideyo Takakuwa (flet prosty)
- Akiko Osawa (flet prosty)
- Hiroshi Soekawa (shinobue)
- Kimio Yamane (klarnet)
- Masaki Ogawa (fagot)
- Minori Nakazawa (fagot)
- Otsuhiko Fujita (róg angielski)
- Satoshi Shoji (obój)

Lista utworów:

01 Niji shoku no kaze (虹色の風, Rainbow Wind) 4:11
02 Jino tabibito (時の旅人, Time Traveler) 3:54
03 Matsuri bayashi (祭り囃子 , Matsuri Bayashi) 4:07
04 Umoyou (雨模様, Rainfall) 4:22
05 Sooran bushi (ソーラン節, Souran Bushi) 6:38
06 En (宴, Feast) 2:27
07 Hana... chiru (花...散る, Falling Petals) 5:15
08 Setsuna (刹那, Moment) 2:18
09 Shuukaku sai (収穫祭, Harvest Day) 4:16
10 Jounetsu no bara (情熱の薔薇, Passion Rose) 5:41
11 Tabaruzaka (田原坂, Tabaruzaka) 4:45

Pierwszy jaki miałem okazję poznać i od razu wg mnie najlepszy album Agatsumy. Niekiedy bywa tak, że najbardziej podoba się pierwszy przesłuchany album danego artysty, tym bardziej jeśli tworzy on na mniej więcej równym poziomie. Ale ja nie biorę nigdy pod uwagę sentymentu przy ocenianiu. Tak więc był to po prostu szczęśliwy traf.
„Eien no Uta” jak większość projektów Agatsumy składa się z jedne części skupionej na tradycji, oraz drugiej, w której łączą się światy japońskiego folkloru i esencji wyciągniętych z kultur całego świata, ale w głównej mierze zachodu. Nie są one regularnie oddzielone, a dawkowane w sposób dość spontaniczny, ale ułożony tak że w żadnym wypadku nie daje żadnych znaków nieładu.
Na krążku są kawałki energiczne, bezpośrednio okazujące czysty, kunsztowny ale zdyscyplinowany, dźwięk strun tsugaru jamisen. Są kompozycje podniosłe, wyraźniej odzwierciedlające harmonię połączenia wewnętrznej tradycji z wpływem zewnętrznym. Shamisen stanowi tu wyznacznik uniwersału, niekiedy występujący w zgranej parze z gitarą, instrumentami perkusyjnymi (taiko, tsuri daiko, shime daiko, kane, hyoshigi itd.), fortepianem, smyczkami, skończywszy na flecie shinobue i zachodnich instrumentach dętych drewnianych (klarnet, fagot, róg angielski). Prawdziwym majstersztykiem, nieśmiało błyskającym z pośród bardzo solidnej reszty, jest utwór „Hana... chiru” (Falling Petals). Melodia przewodnia stanowi czysty mistycyzm, dostojnie uzupełniany potęgującymi wyraz smyczkami. Mniej więcej w połowie partytury prym przechodzi w zmyślną linię fortepianową, która po chwili zostaje delikatnie usunięta na dalszy plan, przez nieugięty shamisen.
Jako owoc fuzji, całość smakuje znacznie lepiej niż kalifornijska rolada z sezamem, majonezem i ogórkiem. Smakuje jak prawdziwe, tradycyjne, japońską ręką mistrzowską wykonane maguro toro sashimi, jedzone na świeżym powietrzu pośród deszczu płatków kwitnących wiśni, ale w zazdrosnym okcydentalnym otoczeniu, które musi obejść się smakiem i zająć się swoimi sprawami. Proporcje wschodu i zachodu są tu rozłożone wręcz idealnie - shamisen stanowi twardy, mocny jak japoński bambus rdzeń, podczas gdy pozostałe składniki kompozycji doskonale go uzupełniają, niekiedy nieśmiało wychodząc na pierwszy plan.
Przyjemnie się słucha tej płytki przy każdej okazji. Potrafi ukoić szargany rutyną czy złym dniem nastrój, wcale nie gorzej niż np. wcześniej recenzowany „Flower” Akiry Jimbo, który jest dla mnie niewyczerpanym źródłem relaksu. Pozostaje jedynie polecić podbijając autorskim znakiem jakości ;).

Ocena: 7(9)

Hiromitsu Agatsuma - Eien no Uta