Casiopea - zdecydowanie jeden z najpopularniejszych japońskich zespołów grających jazz fusion (dokładniej połączenie lekkich gatunków rocka z funkiem i jazzem oraz ich pochodnymi). Założony został w 1976 roku przez gitarzystę Issei Noro, basistę Tetsuo Sakurai i klawiszowca Hidehiko Koike. W 1977 roku do grupy dołączyli Minoru Mukaiya (klawisze) i Takashi Sasaki (perkusja) zastępując tym samym Hidehiko. Grupa zadebiutowała albumem "Casiopea", wydanym w 1979 roku na którym gościnnie wystąpili muzycy - Randy Brecker (trąbka) i Michael Brecker (saksofon tenorowy). W 1980 roku Takashi Sasaki został zasąpiony przez Akirę Jimbo, który pozostał z zespołem do 1989 roku kiedy to razem z Tetsuo Sakurai utworzyli duet Jimsaku, a ich miejsce zajęli Yoshihiro Naruse (gitara basowa) oraz Masaaki Hiyama (perkusja). Kolejna zmiana przyszła w roku 1993 kiedy to Hiyama został zastąpiony przez Noriaki Kumagai. 4 lata później do grupy wrócił Akira Jimbo, tym razem pełniąc bardziej rolę współpracownika niż pełnoprawnego członka (mimo wszystko brał udział w nagrywaniu i komponowaniu większości albumów). Działalność zespołu została wstrzymana do odwołania w 2006 roku, ze względu na decyzję lidera - Issei Noro, który był wyczerpany pracą i ciągłymi występami.
Casiopea nagrała łącznie ponad 40 płyt, wydanych zarówno w Japonii jak i USA. Pierwszym materiałem opublikowanym poza Krajem Kwitnącej Wiśni był album Eyes of the Mind, wydany w 1981 roku. Rok później światło dzienne ujrzał kolejny projekt w którego nagraniu gościnny udział wzięli zachodni artyści. Nad 4x4 (Four by Four) prócz Casiopei pracowali również: Lee Ritenour, Harvey Mason, Nathan East oraz Don Grusin.
Casiopea nie koncertowała tylko w Japonii. Pierwszy ich koncert na zachodzie odbył się w Londynie 1 czerwca 1983 roku. Odbyli trasy koncertowe po Europie, południowej Afryce, Australii oraz południowo wschodniej Azji.
Najczęsciej granymi i najpopularniejszymi utworami Casiopei są "Asayake" oraz "Galactic Funk", których można znaleźć ponad 10 różnych wersji na albumach i nagranych koncertach zespołu.
Współkoncertowali oni m.in z drugim najpopularniejszym japońskim zespołem jazz fusion - T-Square, Synchronized DNA (duet perkusistów którzy stworzyli Akira Jimbo z Casiopei oraz Hiroyuki Noritake z T-Square) oraz Jimsaku.
Dyskografia:
- Casiopea (1979)
- Super Flight (1979)
- Thunder Live (1980)
- Make Up City (1980)
- Eyes of the Mind (1981)
- Cross Point (1981)
- Mint Jams (1982)
- 4x4 (1982)
- Photographs (1983)
- Jive Jive (1983)
- The Soundgraphy (1984)
- Down Upbeat (1984)
- Halle (1985)
- Casiopea Live (1985)
- Sun Sun (1986)
- Casiopea Perfect Live II (1987)
- Funky Sound Bombers (1987)
- Platinum (1987)
- Euphony (1988)
- Casiopea World Live '88 (1988)
- The Party (1990)
- Full Colors (1991)
- Active (1992)
- We Want More (1992)
- Dramatic (1993)
- Answers (1994)
- Hearty Notes (1994)
- Asian Dreamer (1994)
- Freshness (1995)
- Flowers (1996)
- Light and Shadows (1997)
- Be (1998)
- Material (1999)
- 20th (2000)
- Bitter Sweet (2000)
- Main Gate (2001)
- Inspire (2002)
- Platinum 2
- Places (2003)
- Marble (2004)
- Casiopea vs. T-Square (2004)
- GIG 25 (2005)
- Signal (2005)
Gatunek: jazz fusion
Kompozycja: Issei Noro (01-06), Akira Jimbo (07), Harvey Mason (08), Minoru Mukaiya (09)
Aranżacja i produkcja: Casiopea
Wykonanie:
- Issei Noro: gitary
- Minoru Mukaiya: klawisze
- Tetsuo Sakurai: gitara basowa
- Akira Jimbo: perkusja
Lista utworów:
01 Smile Again 4:02
02 Swear 5:24
03 A Sparkling Day 3:36
04 Span of a Dream 4:56
05 Domino Line 3:27
06 Galactic Funk 4:25
07 Sunnyside Feelin' 4:15
08 Any Moment (We'll Be One) 5:13
09 Endless Vision 4:39
Miałem ogromne trudności z wyborem pierwszego albumu Casiopei do zrecenzowania. Zespół w ciągu 30 lat działalności stale zmieniał swoje brzmienie pozostając jednak ciągle w koncepcji "kosmicznej" jazz fuzji własnego patentu. Pod ręce wpada jednak dzisiaj "Cross Point" z 1981 roku jako jeden z pierwszych albumów (dokładnie trzeci) z udziałem Akiry Jimbo, na którym też po raz pierwszy pojawiły się trzy z moich ulubionych utworów - "Galactic Funk", "Domino Line" oraz "Swear".
Jest to jedna z najważniejszych płyt w dorobku Casiopei, kluczowy jest tu nie tylko okres w którym wschodziła właśnie na najwyższy pułap popularności w karierze, ale i kiełkujące hity których później nie udało się pominąć na coraz liczniejszych koncertach.
Zawartość "Cross Point" to dobry przykład jazz fusion z przełomu 70s-80s, gdy w modę zaczęły już wchodzić szybkie kombinacje basowo-perkusyjne, charakterystyczne dla gatunku w latach 80-tych. Zespół nie poszedł jednak w sztampę, zachowując i rozwijając własny kierunek. Mamy do czynienia ze standardem instrumentalnym - gitara, bass, klawisze i perkusja. Na tym "standardzie" koniec, za sprawą kosmicznie wręcz dobranych dźwięków, niekalkowanych taktów i dużej różnorodności barw.
Ocena: 9(6)
Casiopea nagrała łącznie ponad 40 płyt, wydanych zarówno w Japonii jak i USA. Pierwszym materiałem opublikowanym poza Krajem Kwitnącej Wiśni był album Eyes of the Mind, wydany w 1981 roku. Rok później światło dzienne ujrzał kolejny projekt w którego nagraniu gościnny udział wzięli zachodni artyści. Nad 4x4 (Four by Four) prócz Casiopei pracowali również: Lee Ritenour, Harvey Mason, Nathan East oraz Don Grusin.
Casiopea nie koncertowała tylko w Japonii. Pierwszy ich koncert na zachodzie odbył się w Londynie 1 czerwca 1983 roku. Odbyli trasy koncertowe po Europie, południowej Afryce, Australii oraz południowo wschodniej Azji.
Najczęsciej granymi i najpopularniejszymi utworami Casiopei są "Asayake" oraz "Galactic Funk", których można znaleźć ponad 10 różnych wersji na albumach i nagranych koncertach zespołu.
Współkoncertowali oni m.in z drugim najpopularniejszym japońskim zespołem jazz fusion - T-Square, Synchronized DNA (duet perkusistów którzy stworzyli Akira Jimbo z Casiopei oraz Hiroyuki Noritake z T-Square) oraz Jimsaku.
Dyskografia:
- Casiopea (1979)
- Super Flight (1979)
- Thunder Live (1980)
- Make Up City (1980)
- Eyes of the Mind (1981)
- Cross Point (1981)
- Mint Jams (1982)
- 4x4 (1982)
- Photographs (1983)
- Jive Jive (1983)
- The Soundgraphy (1984)
- Down Upbeat (1984)
- Halle (1985)
- Casiopea Live (1985)
- Sun Sun (1986)
- Casiopea Perfect Live II (1987)
- Funky Sound Bombers (1987)
- Platinum (1987)
- Euphony (1988)
- Casiopea World Live '88 (1988)
- The Party (1990)
- Full Colors (1991)
- Active (1992)
- We Want More (1992)
- Dramatic (1993)
- Answers (1994)
- Hearty Notes (1994)
- Asian Dreamer (1994)
- Freshness (1995)
- Flowers (1996)
- Light and Shadows (1997)
- Be (1998)
- Material (1999)
- 20th (2000)
- Bitter Sweet (2000)
- Main Gate (2001)
- Inspire (2002)
- Platinum 2
- Places (2003)
- Marble (2004)
- Casiopea vs. T-Square (2004)
- GIG 25 (2005)
- Signal (2005)
Casiopea - Cross Point (1981)
Gatunek: jazz fusion
Kompozycja: Issei Noro (01-06), Akira Jimbo (07), Harvey Mason (08), Minoru Mukaiya (09)
Aranżacja i produkcja: Casiopea
Wykonanie:
- Issei Noro: gitary
- Minoru Mukaiya: klawisze
- Tetsuo Sakurai: gitara basowa
- Akira Jimbo: perkusja
Lista utworów:
01 Smile Again 4:02
02 Swear 5:24
03 A Sparkling Day 3:36
04 Span of a Dream 4:56
05 Domino Line 3:27
06 Galactic Funk 4:25
07 Sunnyside Feelin' 4:15
08 Any Moment (We'll Be One) 5:13
09 Endless Vision 4:39
Miałem ogromne trudności z wyborem pierwszego albumu Casiopei do zrecenzowania. Zespół w ciągu 30 lat działalności stale zmieniał swoje brzmienie pozostając jednak ciągle w koncepcji "kosmicznej" jazz fuzji własnego patentu. Pod ręce wpada jednak dzisiaj "Cross Point" z 1981 roku jako jeden z pierwszych albumów (dokładnie trzeci) z udziałem Akiry Jimbo, na którym też po raz pierwszy pojawiły się trzy z moich ulubionych utworów - "Galactic Funk", "Domino Line" oraz "Swear".
Jest to jedna z najważniejszych płyt w dorobku Casiopei, kluczowy jest tu nie tylko okres w którym wschodziła właśnie na najwyższy pułap popularności w karierze, ale i kiełkujące hity których później nie udało się pominąć na coraz liczniejszych koncertach.
Zawartość "Cross Point" to dobry przykład jazz fusion z przełomu 70s-80s, gdy w modę zaczęły już wchodzić szybkie kombinacje basowo-perkusyjne, charakterystyczne dla gatunku w latach 80-tych. Zespół nie poszedł jednak w sztampę, zachowując i rozwijając własny kierunek. Mamy do czynienia ze standardem instrumentalnym - gitara, bass, klawisze i perkusja. Na tym "standardzie" koniec, za sprawą kosmicznie wręcz dobranych dźwięków, niekalkowanych taktów i dużej różnorodności barw.
Ocena: 9(6)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz